dimanche 6 mai 2012

Fablo


Fablo:
Oldulo kaj azeno

Oldulo sur azeno, irante, ekvidis
ejon herboriĉan kaj florriĉan
Li liberigas sian beston,
kaj la griza besto kuras
tra la herbo sternante sin,
gratante, kaj frotante,
saltante, kantante, pastiĝante
kaj igante la lokon tute raza.
La malamikoj tiam alvenas.
« Ni fuĝu ! Diris la oldulo.
-Kial? respondis la azeno:
Ĉu mi portus duoblan ŝarĝon ?
-certe ne!, li diris, piedfuĝante
-Tial, mi fajfas pri kies mi estas !
Vi, Fuĝu kaj lasu min pastiĝi.
Mastro, ja, estas la vera malamiko.
Kaj, certe, kiel saĝulo mi tion diras.

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire